Tevreden met kleine nederlaag

Met een door blessures en afmeldingen geteisterde selectie reisde Keldonk afgelopen zondag naar Helmond, waar men het tegen titelkandidaat Brandevoort moest opnemen. Een nederlaag was van te voren wel ingecalculeerd, maar de 2 – 0 uitslag viel uiteindelijk niemand tegen.

Om geen kanonnenvoer te worden startte Keldonk er verdedigend, en werd er rond de eigen zestien een oranje muur opgetrokken. Deze tactiek werkte naar behoren. Brandevoort had veelal de bal, maar kwam niet tot echte kansen. Keldonk kwam met als enige frontman Robin Knapp weinig aan aanvallen toe, en die weinige keren dat die in balbezit kwam stonden er drie verdedigers om hem heen waardoor die weinig kon uitrichten.  Brandevoort had na een half uur een gelukje nodig om op voorsprong te komen. Een schot uit de tweede lijn kwam hard op een Keldonkse verdediger, waarna de Brandervoorder spits de bal op een presenteerblaadje kreeg, en simpel binnen tikte. 

Na de rust was er even een Keldonkse opleving en vielen er meerder oranje hemden op de Brandenvoortse helft te bespeuren. Dit leidde niet tot kansen, maar een misverstandje in de Helmondse verdediging zou zomaar tot de gelijkmaker kunnen leidden. Na een korte tijd werd de Oranje bus weer rond de eigen zestien geparkeerd en begon het spelletje van tegenhouden opnieuw. Na een kwartier in de tweede helft maakte Brandevoort ook nog een echte goal en was het spel gespeeld. Keldonk knokte voor wat het waard was en iedereen deed zijn stinkende best, maar zelfs dat was vandaag niet genoeg om een beter resultaat te behalen.

Verder viel het op dat Brandevoort geen echte Helmondse vereniging is. Geen traditionele gezellige Helmondse proat, geen gemauw en geen Nederlandstalige muziek in de kantine. Verder hadden ze er plastic gras en (te) volle plastic bierglazen. Kortom alles was namaak behalve de uitslag.