Op een natte, winderige en koude zondagochtend, waarbij velen al dachten aan een afgelasting, mochten wij toch opdraven voor een potje voetbal tegen Eli 3. Thuis, op sportpark de Koulberg, waar de velden er eigenlijk altijd goed bij liggen. Eli liet het balletje makkelijk rond gaan en het werd al vlug duidelijk dat we het zwaar zouden krijgen. Dat we de schade wisten te beperken tot 2-0 was eigenlijk vooral te danken aan de scheidsrechter, die floot ongeveer 10 minuten te vroeg voor het rustsignaal, het buitje dat ons teisterde jaagde hem schrik aan, wij hadden daar minder last van, we hadden onze handen vol aan Eli van ons afhouden. De tweede helft, die dus ook langer zouden duren, werd ten volle benut door de spelers, die maakte er een doelpuntenfestijn van. Vrij snel na rust maakte Eli 0-3 maar vanaf de aftrap wisten we terug te komen tot 1-3, dankzij Brian vd Acker op aangeven van Damy Manders. Eli liep hierna uit naar 1-6 en dat was voor hen het signaal om het was rustiger aan te gaan doen. Keldonk kreeg wat meer kansen en Damy Manders maakte op aangeven van Ron vd Hurk 2-6 en de 3-6 was van Erwin van Lankveld na weer een assist van Damy Manders. Eli scoorde de 3-7 maar het laatste woord was aan Keldonk, Roy Koolen bepaalde de eindstand op 4-7.